TY - JOUR ID - 407 TI - موعودگرایی در الهیات سیاسی ایرانیان JO - جستارهای سیاسی معاصر JA - CPS LA - fa SN - 2383-1294 AU - نجف‌زاده, رضا AD - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه تهران و دبیر گروه جریان‌شناسی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 2 IS - 1 SP - 137 EP - 163 KW - کلیدواژه‌ها: مسیانیسم KW - مسیانیسیتی KW - الهیات سیاسی مزدایی KW - سوشیانت KW - نجات KW - وضعیت مخاطره KW - اصل امید KW - دریدا KW - بلوخ KW - بنیامین DO - N2 - موعودگرایی در اندیشه و عمل سیاسی ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد. به‌اعتباری، می‌توان یکی از ویژگی‌های فرهنگ سیاسی ایرانیان را باور به ظهور منجی برای نجات از دشواری‌های سیاسی و اجتماعی دانست. گویی به‌رغم گسست‌ها و چندپارگی‌ها، نوعی تداوم یا استمرار نیز در تاریخ اندیشۀ سیاسی ایرانیان در کار بوده است. فرشتۀ زمین ایرانیان در هر عصر درگیر وضعیتی مخاطره‌آمیز بوده، و در خاک خود امیدهای گوناگون پرورده است. محور این مقاله شرح و تحلیل عناصرِ موعودباوری و منجی‌طلبی در دستگاه افسانه‌پردازی مزدایی ـ ایران‌شهری است، و تلاش می‌کنیم تا بهره‌ها و امکان‌های موعودباوری ایران‌شهری را با تکیه بر چهار مقولۀ «وضعیت مخاطره»، «اصل امید»، «اصل عدالت»، و «وعدۀ دموکراتیک» استخراج کنیم. این تلاشِ نظری بر استلزامات افق پساسکولار تکیه دارد. می‌توان دو پرسش را برای پیشبرد مباحث این مقاله مطرح کرد: عناصر موعودباورانه در الهیات سیاسی مزدایی کدام‌اند؟ در بستر الهیات سیاسی ایرانی، چگونه می‌توان وعدۀ دموکراتیک را در کنار اصل امید و اصل عدالت پروراند؟ UR - https://politicalstudy.ihcs.ac.ir/article_407.html L1 - https://politicalstudy.ihcs.ac.ir/article_407_49b6aec26c7405ffa8e9feee69b26295.pdf ER -