%0 Journal Article %T تغییر سیستمیک و مشارکت راهبردی ایران و چین %J جستارهای سیاسی معاصر %I پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی %Z 2383-1294 %A شریعتی نیا, محسن %D 2022 %\ 11/22/2022 %V 13 %N 3 %P 77-92 %! تغییر سیستمیک و مشارکت راهبردی ایران و چین %K تغییر سیستمیک %K روابط بین الملل %K ایران %K چین %R 10.30465/cps.2021.32232.2547 %X روابط با چین از مهمترین حوزه های تحول در سیاست خارجی ایران بوده است. این کشور در کوتاه زمانی به شریک نخست اقتصادی و شریک کلیدی سیاسی ایران بدل شده است. موافقتنامه مشارکت جامع راهبردی ایران و چین را می‌توان تحولی مهم در موقعیت راهبردی ایران و روابط آن با قدرت‌های بزرگ محسوب داشت. از منظر نویسنده، تغییر سیستمیک نیروی کلیدی شکل دهنده به بنیان های ین توافق است؛ به دیگر سخن، پرسش این است که چه عواملی به مشارکت راهبردی ایران و چین شکل داده‌اند؟ فرضیه‌ای که در پاسخ به این پرسش ارائه شده، عبارت از این است که سه مؤلفه بازتوزیع قدرت بین‌المللی، تغییر در سلسله مراتب پرستیژ و تحول در قواعد زیست بین‌المللی به مثابه مؤلفه‌های کلیدی تغییر سیستمیک زمینه ساختاری ارتقای روابط ایران و چین به مشارکت راهبردی را فراهم آورده اند.یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که نیروهای ساختاری نقش کلیدی در همپوشی فزاینده منافع و ارزش‌های سیاست خارجی دو کشور و گسترش روابط آنان در قالب مشارکت جامع راهبردی ایفا کرده‌اند. %U https://politicalstudy.ihcs.ac.ir/article_6351_f7be709cb823d8c2b2462ea1b1439586.pdf