منابع
استوکر، جری و دیوید مارش (1378). روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمۀ امیرمحمد حاجییوسفی، تهران: مطالعات راهبردی.
برنز، اریک (1373). میشل فوکو، ترجمۀ بابک احمدی، تهران: نسل قلم.
تاجیک، محمدرضا (1383). گفتمان، پادگفتمان و سیاست، تهران: مؤسسۀ تحقیقات و توسعۀ علوم انسانی.
حقشناس، علیمحمد و همکاران (1381). فرهنگ معاصر هزاره (انگلیسی ـ فارسی)، تهران: فرهنگ معاصر.
دایک، تون و م. آدریانوس فان (۱۳۸۲). مطالعاتی در تحلیل گفتمان: از دستور متن تا گفتمانکاوی انتقادی، ترجمۀ پیروز ایزدی و همکاران، ویراستۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
دریفوس، هیوبرت و پل رابینو (1376). میشل فوکو، فراسوی ساختارگرایی و هرمنوتیک، ترجمۀ حسین بشیریه، تهران: نشر نی.
سلطانی، علیاصغر (1383). «تحلیل گفتمان بهمثابۀ نظریه و روش»، فصلنامۀ علوم سیاسی، ش 28.
شعیری، محمدرضا (1387). «تحلیل گفتمان رویکرد نشانه ـ معناشناختی» در تارنمای
http://www.bashgah.net/fa/content/show/41894
فرکلاف، نورمن (1379). تحلیل انتقادی گفتمان، ترجمة گروه مترجمان، تهران: مرکز مطالعات رسانه.
فیرحی، داود (1378). قدرت دانش و مشروعیت در اسلام، تهران: نشر نی.
کاشی، غلامرضا، «تحلیل گفتمان در هزارتوی تئوریها»، در تارنمای
http://www.bashgah.net/fa/content/show/25821
کوبلی، پاول (1387). نظریههای ارتباطات، ج 3، ترجمۀ احسان شاقاسمی، تهران: پژوهشکدۀ علوم انسانی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری.
کوبلی، پاول (1387). نظریههای ارتباطات، ج 4، ترجمۀ گودرز میرانی، تهران: پژوهشکدۀ علوم انسانی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری.
مک دانل، دایان (1380). مقدمهاى بر نظریههاى گفتمان، ترجمۀ حسینعلى نوذرى، تهران: فرهنگ گفتمان.
میرفخرایی، تژا (1383). فرایند گفتمان، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز مطالعات رسانه.
نوریس، کریستوفر (۱۳۸۵). شالودهشکنی، ترجمۀ پیام یزدانجو، تهران: مرکز.
هال، استوارت (۱۳۸۶). غرب و بقیه: گفتمان و قدرت، ترجمۀ محمود متحد، تهران: آگه.
Burn, Andrew and David Parker )2003(. Analyzing Media Texts, London :Continuum.
Dant, Tim (1991(. Knowledge, Ideology and Discourse: a Sociological Perspective, London: Rutledge.
Hall, Stuart )1992(. Culture, Media, Language, :London Routledge