عوامل مؤثر بر جامعه‌پذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه‌های دولتی ایران

Document Type : .

Author

Abstract

عوامل بسیار زیادی بر فرایند جامعه‌پذیری سیاسی شهروندان یک جامعه تاثیر گذار می‌باشند. در این مقاله میزان تاثیر برخی از این عوامل بر جامعه پذیری سیاسی دانشجویان در جمهوری اسلامی مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر میزان استفاده از رسانه های دولتی بر میزان جامعه پذیری سیاسی، تاثیر معضل بیکاری و تفکرات ناشی از مشکلات اقصادی بر میزان جامعه پذیری سیاسی و همچنین تاثیر تفکرات مذهبی خانواده بر میزان جامعه پذیری سیاسی دانشجویان این روند، سه فرضی می باشند که در این مقاله مورد تحلیل قرار گرفته شدند. اطلاعات پژوهش نیز با روش پیمایشی، از نمونه ای با حجم 1210 نفر از میان دانشگاه های دولتی سراسر کشور با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و جمع آوری شده و تحلیل آنها نیز با نرم افزار  spssانجام شده است.
نتایج مربوط به بررسی این فرضیات نشان می دهد که استفاده بیشتر از رسانه های دولتی باعث جامعه پذیری سیاسی بیشتر دانشجویان شده و همچنین در فرض دوم، به هر میزانی که افراد دانشجو مشکلات اقتصادی و بیکاری جامعه را بیشتر بداند، از جامعه پذیری سیاسی کمتری برخوردار می باشد و در نهایت فرض سوم نیز نشان می دهد که دانشجویان با پایگاه خانوادگی مذهبی سنتی از جامعه پذیری سیاسی بیشتری نسبت به دانشجویان با پایگاه خانوادگی غیر مذهبی برخوردارند.

Keywords


آلموند و پاول، (1375)، جامعه پذیری و فرهنگ سیاسی، ترجمه علیرضا طیب، فصلنامه اطلاعات سیاسی- اقتصادی، شماره 113- 114.
آلموند، گابریل و دیگران، (1378)، چارچوبی برای سیاست تطبیقی، ترجمه علیرضا طیب، چاپ دوم، تهران، نشر مرکز آموزش مدیریت دولتی.
اخترشهر، علی، (1386)، مولفه های جامعه پذیری سیاسی در حکومت دینی، چاپ اول، تهران، انتشارات پژوهشکده فرهنگ و اندیشه اسلامی.
بشیریه، حسین، (1382)، آموزش دانش سیاسی، چاپ سوم، تهران، انتشارات نگاه معاصر.
جعفری نژاد، مسعود، (1386)، بررسی و تحلیل نقش معلمان بر جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان دوره متوسطه: مطالعه موردی بخش پیر بکران، مجله دانشکده علوم اداری و اقتصادی، سال دوم، بهار و تابستان.
چیلکوت، رونالد، (1377)، نظریه های سیاست مقایسه ای، ترجمه وحید ده بزرگی و علیرضا طیب، چاپ دوم، تهران، رسا.
خواجه سروی، غلامرضا، (1378)، جامعه پذیری سیاسی در نسل جوان و ثبات سیاسی در ایران، فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره پنجم و ششم، پاییز و زمستان.
راش، مایکل، (1377)، جامعه و سیاست: مقدمه ای بر جامعه شناسی سیاسی، چاپ سوم، تهران، صبوری.
سبزی پور، حامد، (1387)، جامعه پذیری سیاسی: مروری کوتاه بر ادبیات موضوع، ماهنامه رشد علوم اجتماعی، دوره یازدهم، شماره 4، تابستان.
شارع پور، محمد، (1378)،  فرهنگ عمومی، شماره 18 و 19، تابستان.
شارون، جوئل، (1379)، ده پرسش از د یدگاه جامعه شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، چاپ اول، تهران، نشر نی.
عالم، عبدالرحمان، (1375)، بنیادهای علم سیاست، چاپ سوم، تهران، نشر نی.
عبدالرحمن، عبدالله محمد، (1380)، جامعه پذیری سیاسی، ترجمه کامیار صداقت ثمرحسینی، چاپ اول، تهران، جوان.
فیروز حاییان، علی اصغر و جهانگیر جهانگیری، (1387)، تحلیل جامعه شناختی مشارکت سیاسی دانشجویان؛ نمونه مورد     مطالعه: دانشجویان دانشگاه تهران، مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، دوره نهم، بهار و تابستان.
قوام، عبدالعلی، (1369)، درآمدی بر جامعه پذیری سیاسی، مجله نامه علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، دوره هجدهم، شماره یک.
کمالی، علی اکبر، (1374)، بررسی مفهوم جامعه پذیری، چاپ دوم، تهران، انتشارات سازمان تبلیغات اسلامی.
مهرداد، هرمز، (1376)، جامعه پذیری سیاسی، چاپ اول، تهران، پاژنگ.
 
Bullis, C and B. Bach, (2003), Socialization Turning Points: An Examination of Change in Organizational Identification, Paper Peresented at the Annual Meeting  of the Western Speech Communication Association Spokane, W A. ERIC Document Number ED.
Data, A.Education and society,(2001), A sociology of African Education Macmillan.
Essen, A.J.A,(2010), Implication for Secondary Education in Nigeria Paper presented at the 40th All Nigeria Conference of Principals of Secondary Schools (ANCOPSS).Uyo, Akwa Ibom state, Nigeria ,Vision.
Langton, K.P, (1992), Political Socialization, London. Oxford University Press.
Shipman, M.D, (1995), The Sociology of the School, London: Longman.