هالیوود و اسلام‌ هراسی در دیپلماسی رسانه‌ای ایالات متحده امریکا پس از 11 سپتامبر

Document Type : .

Author

Abstract

Media diplomacy as a branch of public diplomacy effective instrument of foreign policy counts; in the meantime the United States after World War II due to the ability of hegemonic cultural industries - media widely to extend the influence of soft power around the world, including the Middle East, which has received. This paper utilizes the descriptive approach - analytical written, and taking into account the media diplomacy United States after the September eleven changes in priorities by identifying the concept of hostility to the Cold War era were, hypotheses based on the grounds that the United States of America, along with enjoying all aspects of the tools of hard power, expansion of hegemony and apply effective foreign policy instruments of soft power after eleven Sptambrkvshydh to parallel use of other weapons against the Islamic world. Deconstructing Islamic countries such as Iran, the Hollywood redefining and creating new enemies such as the form of "Islamic fundamentalism", "Islam phobia","terrorism", "Iran-phobia", instead of the old enemy "communism" during the Cold War to use.

Keywords


ایزدی، فواد (1389)، «اسلام هراسی ؛ پس از 11 سپتامبر، علل، روند ها و راه حل»، مجموعه مقالات همایش اسلام هراسی پس از 11 سپتامبر، علل روندها و راه حل، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
توسلی، مجید واسماعیلی، بشیر (1392)، «بررسی جایگاه سینمای هالیوود در دیپلماسی رسانه ای آمریکا، بازنمایی؛ هژمونی فرهنگی و پیشبرد اهداف سیاست خارجی»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی شهرضا، شماره شانزدهم، 141-117.
حسینی، پیرنجم الدین؛ مرندی، سیدمحمد و عادلی، محمدرضا (1389)، «گفتمان شرق شناسانه در بازنمایی های رسانه ای غرب از ایران»، تحقیقات فرهنگی، شماره 10، صص 100-83.
خرازی‌آذر، رها (1387)، رویکرد پسامدرنیسم به دیپلماسی رسانه‌ای، تهران: پژوهشکده تحقیقات استراتژیک.
خرازی‌آذر، رها (1394)، «درک مفهوم دیپلماسی رسانه‌ای: رسانه‌ها به مثابه بازیگران نوین دیپلماتیک»، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، دوره 11، شماره 32، پاییز ، صص 135-117.
دارابی، علی(1391)، درآمدی بر جامعه شناسی ارتباطات، فرهنگ و رسانه، چاپ پنجم، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
دارابی، علی(1395)، آینده پژوهی انقلاب اسلامی؛ بیم و امیدها، چاپ دوم، تهران: انتشارات امیر کبیر.
طاهریان، مریم (1388)، «نقش رسانه‌های مختلف در انتخابات»، مجموعه مقالات رسانه و مشارکت سیاسی، تهران: پژوهشکده تحقیقات استراتژیک مرکز تشخیص مصلحت نظام.
قوام، سید عبداالعلی و اسماعیلی، بشیر(1393)، «سیاست خارجی، هالیوود و جریان بازنمایی خاورمیانه پس از یازده سپتامبر»، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی ، دوره 10، شماره 29، زمستان، صص 138-115.
کاستلز، مانوئل (1380)، عصر اطلاعات؛ جامعه شبکه‌ای، ترجمه حسین چاووشیان، تهران: انتشارات طرح نو.
کیمیایی، رضا ؛ خرازی آذر، زهرا و سلطانی‌فر، محمد(1394)، «روش‌های اطلاع رسانی در شرایط تحریم بین‌المللی»، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، دوره 11، شماره 30 ، بهار 1394، صص 92-53.
گیویان، عبدالله و محمد سروی‌زرگر (1388)، «بازنمایی ایران در سینمای هالیوود»، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دوره دوم، شماره 8، صص 177-147.
محمدی، نرگس(1391)، «هالیوودی ها درباره اسلام چه می‌گویند»، گروه فرهنگی خبرگزاری فارس، شماره : ۱۳۹۱۰۱۲۹۰۰۰۷۴۲ ، 16 اردیبهشت ماه.
 
Ebo, E. (1996), "Media Diplomacy and Foreign Policy: Toward a Theoretical Frameworks", In: A. Malek (ed.), News Media and Foreign Relations, New York, Routledge.
Gilboa, E. (1998), "Media Diplomacy: Conceptual Divergence and Application", Hansard International Journal of Press.
Gilboa, E. (2002), "Global Communication and Foreign Policy", Journal of Communication.
Hindell, K (1995), "The Influence of The Media on Foreign Policy" International Relations.
Prasad, Rama (2002), "Communication and Foreign Policy", Journal of Communication, Dec.
Shaheen, J. (2003), Reel bad Arabs: How Hollywood Vilifies a People, London: Sage Publication.
Taylor, P.M. (1997), Global Communicatio, International Affairs and The Media Since 1945, New York, Routledge.
Wasko, J. (2003), How Hollywood Works, London: Sage Publication.