Transcendental Wisdom and the Islamic Revolution of Iran

Document Type : .

Author

Abstract

The present paper aims to study the actual capacities of the transcendent wisdom in comparison to the Islamic Revolution of Iran. The research question is: What is the philosophical and intellectual background of the Islamic Revolution of Iran? Can such a great revolution lack an intellectual and philosophical background? Having analyzed the views of proponents and opponents, the author has highlighted the dynamic capacity of the transcendent wisdom in the Islamic Revolution, stressing that the wisdom was, and will still be, effective both in the emergence of the Islamic Revolution and in its continuity. The establishment of any required knowledge will be especially based on the scientific and practical dimensions of the mentioned philosophical system. Indeed, the transcendental philosophy supports revolutionary movements due to its view towards human and belief in substantial motion. Critics recognize the influence of the transcendent wisdom over the Islamic Revolution due to the leadership of Imam Khomeini. However, they do not consider the influence full and complete. It seems that the culmination of the Four Journeys, which is the fourth journey, is the Islamic Revolution and the establishment of the Islamic Republic by Imam Khomeini. The transcendent wisdom has had a great influence over the emergence and continuity of the Islamic Revolution. Thus, the elements of the transcendent wisdom can be effective in the revival of the values and the revitalization of the analytical issues of the Islamic Revolution of Iran.

Keywords


منابع
افروغ، عماد (1387). «تبیین فلسفی انقلاب اسلامی بر اساس حکمت متعالیه»، سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه، دفتر اول: مجموعۀ نشست‌‌ها و گفت‌وگوها، به اهتمام شریف لک‌‌زایی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
افروغ، عماد (1390). انقلاب اسلامی و مبانی بازتولید آن، ویراست دوم، تهران: سورۀ مهر.
بستانی، احمد (1388). «نهاد ناآرام انقلابی» خردنامۀ همشهری، ش 29.
جوادی آملی، عبدالله (1375)، بنیان مرصوص امام خمینی در بیان و بنان آیتالله جوادی آملی، قم: اسراء.
جوادی آملی، عبدالله (1387). «چالش‌‌های حکمت متعالیه در مسئلۀ سیاست»، سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه، دفتر اول: مجموعۀ نشست‌‌ها و گفت‎وگوها، به اهتمام شریف لک‌‌زایی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
حکیمی، محمدرضا (1386). الهیات الهی و الهیات بشری (مدخل)، قم: دلیل ما.
خامنه‌‌ای، سید علی (۱۳۸۶/۰۹/۰۸). بیانات در دیدار جمعى از اساتید، فضلا، مبلّغان و پژوهشگران حوزههاى علمیۀ کشور، به نقل از پایگاه اطلاع‎رسانی دفتر مقام معظم رهبری.
خامنه‎ای، سید محمد (بی‎تا). خردنامۀ صدرا، همایش روز جهانی فلسفه.
خمینی، روح‎الله (1385). صحیفۀ امام، ج 5 و 21، چ 4، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
صدرا، علیرضا (1387). «روش‎شناسی حکمت متعالیه و تأثیر آن بر دانش سیاسی»، سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه، دفتر اول: مجموعۀ نشست‌‌ها و گفت‎وگوها، به اهتمام شریف لک‌‌زایی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
صدرالدین شیرازی، محمد‎بن ابراهیم (1375). رسائل فلسفی صدرالمتألهین، به اهتمام ناجی اصفهانی، تهران: حکمت.
ضیایی، علی‌اکبر (1381). نهضت فلسفی امام خمینی، تهران: مؤسسۀ چاپ و نشر عروج.
فردید، سید احمد (1381). دیدار فرهی و فتوحات آخرالزمان، به کوشش محمد مددپور، تهران: مؤسسۀ فرهنگی چاپ و نشر نظر.
لک‌‌زایی، شریف (1389). «تکوین حکمت متعالیه از صدرالمتألهین تا امام خمینی»، در سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه، مجموعۀ مقالات، ج 2، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
لک‌‌زایی، نجف (1381). اندیشۀ سیاسی صدرالمتألهین، قم: بوستان کتاب.
لک‌‌زایی، نجف؛ و رضا لک‌‌زایی (1390)، «تحلیل انقلاب اسلامی ایران در چهارچوب حکمت متعالیه»، فصلنامۀ متین، ش 51.
مصطفوی، سید حسن (1389، 29آبان). «مکتب سینوی قوی‌‌ترین مکتب فلسفی اسلام است»، به نقل از باشگاه اندیشه. http://www.bashgah.net/fa/content/show/50325
مطهری، مرتضی (1387). فلسفۀ تاریخ، ج 1، چ 15، تهران: صدرا.
میرباقری، سید مهدی (1390). «ولایت فقیه یا ولایت حکیم: بررسی جایگاه فلسفه اسلامی در انقلاب اسلامی»، مجلۀ سورۀ اندیشه، ش 48 و 49.
نامدار، مظفر؛ و مصطفی امه‎طلب (1385). «انقلاب اسلامی و حکمت متعالیه»، فصلنامۀ پانزده خرداد، ش 13.
نصر، سید حسین (1384). «عرفان نظری و تصوف علمی و اهمیت آنها در دوران کنونی»، ترجمۀ انشاء‎الله رحمتی، اطلاعات حکمت و معرفت، ش 1.