اشتراوس، لئو (1373). فلسفة سیاسی چیست، ترجمة فرهنگ رجایی، تهران: علمی و فرهنگی.
بشیریه، حسین (1384). موانع توسعة سیاسی در ایران، تهران: گام نو.
جوادی آملی، عبدالله (1375). رحیق مختوم (شرح حکمت متعالیه)، قم: مرکز نشر اسراء.
سروش، عبدالکریم (1388). تفرج صنع، تهران: صراط.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1381 ب). المبدأ و المعاد، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1382). الشواهد الربوبیه، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1386). مفاتیح الغیب، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1381 الف). کسر اصنام الجاهلیه، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1385). شرح أصول کافی، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1389). تفسیر قرآن کریم، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1981م). الاسفار الاربعه، بیروت: دار الاحیاء.
علیپور، مهدی و حمیدرضا حسنی (1390). پارادایم اجتهادی دانش دینی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
قیصری، داود بن محمد (1375). شرح فصوص الحکم، تصحیح آشتیانی، تهران: علمی و فرهنگی.
لکزایی، شریف (1390). سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه (جلد سوم: مجموعه مقالات)، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
محمدپور، احمد (1390). روش در روش، تهران: جامعهشناسان.
نصر، سیدحسین (1378). صدرالمتألهین شیرازی و حکمت متعالیه، ترجمة حسین سوزنچی، تهران: دفتر نشر و پژوهش سهروردی.
Kuhn, Thomas S. (1970). The Structure of Scientific Revolutions, The University of Chicago Press.
Morgan, D. (2007). ‘Paradigms Lost and Pragmatism Regained: Methodological Implications of Combining Qualitative and Quantitative Methods’, Journal of Mixed Methods Research, 1 (1).
Neuman, L. W. (1997). Social Research Methods, Qualitative and Quantitative Approach, UK: Allyn and Bacan Press.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative Research and Evaluation Methods, London: Sage Publicitions Ltd.