نابرابری سلامت گروه های آسیب پذیر جامعه و تاثیر سیاست های دولت بر کاهش آن

جراحی, مجید; سیمبر, رضا; قربانی شیخ نشین, ارسلان; کشیشیان سیرکی, گارینه

doi:10.30465/cps.2024.49907.3440

نابرابری سلامت گروه های آسیب پذیر جامعه و تاثیر سیاست های دولت بر کاهش آن

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

¹ گروه علوم سیاسی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران

² گروه علوم سیاسی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران استاد علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه گیلان

³ گروه علوم سیاسی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران استاد ر‌وابط بین الملل، دانشگاه خوارزمی

⁴ دانشیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

10.30465/cps.2024.49907.3440

چکیده

در مقاله حاضر نابرابری سلامت در بین گروه‏های آسیب‏پذیر جامعه و همچنین سیاست‏هایی که به منظور کاهش این نابرابری از سوی دولت اتخاذ می‏شود مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش به دنبال پاسخ‏گویی به این سوال است که سیاست‏های پوشش همگانی سلامت در شکل‌دهی به تخصیص منابع به‌ویژه به گروه‌های آسیب‌پذیر مانند زنان، کودکان و اقشار محروم تا چه اندازه بر اجرای سیاست عدالت سلامت استوار بوده‏اند؟ فرضیه تحیقی بر این گزاره استوار است که عوامل جامعه‏شناختی و سیاسی تخصیص منابع برای تحول سلامت در ایران بیشتر مبتنی بر نابرابری های موجود در مراقبت های بهداشتی و مطالبه عدالت اجتماعی در این زمینه بوده است. یافته‏ها حاکی از این واقعیت است که توجه به گروههای آسیب‏پذیر از همان آغاز در دستور کار سیاست‏های کلان جمهوری اسلامی در حوزه سلامت و درمان بوده و همواره باعث شده است که تصمیم‏گیران منابعی برای رفع این نابرابری ها اختصاص دهند و تمرکز خود را بیشتر بر این جمعیت‏های آسیب‏پذیر جامعه قرار دهند. نتیجه تحقیق نشان می‏دهد که علی‏رغم کاهش نابرابری‏ها، همچنان حوزه سلامت به پایه‏ریزی و گسترش محورهای اساسی جهت استقرار عدالت اجتماعی در زمینه سلامت نیازمند می‏باشد که از آن جمله بیمه سلامت همگانی و چرخش از پوشش بیمه‏ای کارفرمامحور به پوشش بیمه‏ای دولت محور؛ مراقبت های سلامت فرامکان از جمله پزشکی از راه دور و سلامت دیجیتال و در پایان تغییر پارادایم از حجم ارائه خدمات سلامت به ارزش ارائه خدمات سلامت می‏باشد. این مقاله به روش کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است و داده‏ها از طریق فیش برداری از منابع کتابخانه‏ای و تحلیل اسناد جمع‏آوری شده است

کلیدواژه‌ها

موضوعات

2.راهبردهای ارتقای کارآمدی سیاسی

عنوان مقاله [English]

Health inequality of vulnerable groups of society and the effect of government policies on its reduction

نویسندگان [English]

Majid Jarahi ¹
Reza Simbar ²
Arsalan Ghorbani Sheikhneshin ³
Garineh Keshishyan Siraki, ⁴

¹ Department of Political Science, Kish International Branch, Islamic Azad University, Kish Island, Iran

² Department of Political Science, Kish International Branch, Islamic Azad University, Kish Island, Iran Professor of political science and international relations at Gilan University

³ Department of Political Science, Kish International Branch, Islamic Azad University, Kish Island, Iran Professor of International Relations, Khwarazmi University

⁴ Associate professor, Department of Political Science and International Relations, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

چکیده [English]

In this article, the health inequality among the vulnerable groups of the society as well as the policies adopted by the government to reduce this inequality have been examined. This research seeks to answer the question that to what extent the universal health coverage policies have been based on the implementation of the health justice policy in shaping the allocation of resources, especially to vulnerable groups such as women, children, and the underprivileged? Hypothesis is based on the proposition that the sociological and political factors of resource allocation for health reform in Iran are mostly based on existing inequalities in health care and the demand for social justice in this field. The findings indicate the fact that attention to vulnerable groups has been on the agenda of the macro-policies of the Islamic Republic of Iran in the field of health and treatment since the very beginning and has always caused the decision makers to allocate resources to resolve these inequalities and focus more on these vulnerable populations of the society. The result of the research shows that despite the reduction of inequalities, the health sector still needs to establish and expand the basic axes for the establishment of social justice in the field of health, including universal health insurance and the rotation of insurance coverage; for example, employer-oriented government-oriented insurance coverage; remote health care, including telemedicine and digital health, and at the end of the paradigm shift from the volume of providing health services to the value of providing health services. This article is a descriptive-analytical qualitative method, and the data was collected by scanning library resources and document analysis.

کلیدواژه‌ها [English]