سیاست قدسی در حکمت متعالی امکان‌‌سنجی و ملاحظاتی بر انگارة فلسفة سیاسی در پارادایم صدرایی

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی‌دکتری‌حکمت‌متعالیه، دانشگاه فردوسی

2 دانشیار فلسفه، دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

چکیده
بحث محوری و مرکزی مقاله تبیین هویت فلسفة سیاسی متعالی بر مبنای حکمت متعالیه است که در گام نخست، با تنقیح وجود پارادایمی به نام پارادایم صدرایی، مدعی الگوی بنیادینی شده‌‌ایم که می‌‌توان با ابتنا بر مبانی هستی‌‌شناسانه، معرفت‌‌شناسانه، انسان‌‌شناسانه و گرایشات ارزشی و اخلاقی منظومه‌‌ای از مسائل و موضوعات مطرح در فلسفة سیاسی را از اصول و مبانی مزبور استنباط و اجتهاد کرد. در بخش پایانی نوشتار نیز با تقریر نظریة فلسفة سیاسی متعالی صدرایی با عنوان «سیاست قدسی» ارکان و اضلاع آن را برشمرده‌ایم و سپس ملاحظاتی چند در قالب نقد و بررسی دربارة آن مطرح و مبین کرده‌‌‌ایم. همانند آن‌که اگر در حکمت متعالیه حکم به مشروعیت حکومت فقیهان و مجتهدان داده شود رأی اضطراری صدرا است نه رأی حقیقی و نهایی او که حکومت متألهان و حکیمان است و این‌که سیاست صدرایی مصداق نظریة آمریت و تابعیت است و دیگر آن‌که رسالت سیاست قدسی متعالی عمدتاً مطابق با الگوی بازگشت است و لذا سیاست را هویتی ابزارگونه می‌‌داند و در آخر این‌که، سیاست قدسی صدرایی راهی را برای تحقق دموکراسی هموار و میسور نمی‌‌سازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

(feasibility and Considerations on pattern political philosophy at The paradigm Sadraee)

نویسندگان [English]

  • Manouchehr khademi 1
  • Jahangir masoodi 2
1
2
چکیده [English]

the central argument of this paper, namely, the identity of a political philosophy supreme based on the Transcendent Theosophy In the first step, by Explaining the paradigm called the paradigm Sadraee, we can claim the basic pattern Based on the principles of ontological, epistemological, anthropological and ethical attitudes and values​​, a constellation of issues discussed in political philosophy from the fundamentals of inference, and his ijtihad. In the final section of the paper version of the noble Sadraee theory of political philosophy as "sacred politics"; Components and its sides, and then enumerated several considerations in Review, discuss and reflect on've made. Like the fact that if the Transcendent Theosophy, jurists and priest by the ruling government's legitimacy, not Vote Vote Sadra actual final emergency rule by theologians and philosophers, And Sadraee policy, as subordination theory, And the mission of transcendent divine policy is largely consistent with the pattern of return Therefore, tool finds the politics of identity, Finally, the sacred Policy Sadraee the way for democracy, does not provide.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key words: political philosophy
  • Sacred Politics
  • Paradigm
  • Mulla Sadra
اشتراوس، لئو (1373). فلسفة ‌‌سیاسی ‌‌چیست، ترجمة فرهنگ رجایی، تهران: علمی و فرهنگی.
بشیریه، حسین (1384). موانع توسعة سیاسی در ایران، تهران: گام نو.
جوادی آملی، عبدالله (1375). رحیق مختوم (شرح حکمت متعالیه)، قم: مرکز نشر اسراء.
سروش، عبدالکریم (1388). تفرج صنع، تهران: صراط.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1381 ب). المبدأ و المعاد، تهران: بنیاد حکمت ‏صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ابراهیم (1382). الشواهد الربوبیه، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد بن ‌‌ابراهیم (1386). مفاتیح‌‌ الغیب، تهران: بنیاد حکمت ‏صدرا.
صدرالمتألهین، محمد‌‌ بن‌‌ ابراهیم (1381 الف). کسر اصنام الجاهلیه، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد ‌‌بن ‌‌ابراهیم (1385). شرح أصول کافی، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد ‌‌بن ‌‌ابراهیم (1389). تفسیر قرآن کریم، تهران: بنیاد حکمت صدرا.
صدرالمتألهین، محمد ‌‌بن ‌‌ابراهیم (1981م). الاسفار الاربعه، بیروت: دار الاحیاء.
علی‌‌پور، مهدی و حمیدرضا حسنی (1390). پارادایم اجتهادی دانش دینی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
قیصری، داود بن محمد (1375). شرح ‌‌فصوص‌‌ الحکم، تصحیح ‌‌آشتیانی، تهران: علمی و فرهنگی.
لک‌‌زایی، شریف (1390). سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه (جلد سوم: مجموعه مقالات)، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
محمدپور، احمد (1390). روش در روش، تهران: جامعه‌‌شناسان.
نصر، سیدحسین (1378). صدرالمتألهین شیرازی و حکمت متعالیه، ترجمة حسین سوزنچی، تهران: دفتر نشر و پژوهش سهروردی.
 
Kuhn, Thomas S. (1970). The Structure of Scientific Revolutions, The University of Chicago Press.
Morgan, D. (2007). ‘Paradigms Lost and Pragmatism Regained: Methodological Implications of Combining Qualitative and Quantitative Methods’, Journal of Mixed Methods Research, 1 (1).
Neuman, L. W. (1997). Social Research Methods, Qualitative and Quantitative Approach, UK: Allyn and Bacan Press.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative Research and Evaluation Methods, London: Sage Publicitions Ltd.