ای، لوسین و همکاران (1380)، «بحران‌ها و توالی در توسعه سیاسی»، ترجمه: غلامرضا خواجه سروی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
برزگر،کیهان(1399). «دیپلماسی هوشمند در عصر کرونا»، هشتم اردیبهشت ۹۹ روزنامه شرق، کدخبر263110، https://sharghdaily.com/fa/Main/Detail/263110/
تاجران،علیرضا و عباس اسدی و فاطمه عیدی (1396) ، «دیپلماسی رسانهای در مذاکرات هسته‌ای» ، پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل، دانشگاه فردوسی مشهد.
خانی، محمدحسن و محمدی سیرت، حسین (1397)، «نسبت عملی منافع ملی و ایدئولوژی اسلامی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»؛ دوفصلنامه علمی پژوهشی جامعه شناسی سیاسی جهان اسلام، دانشگاه شاهد.
خجسته باقر زاده، حسن(1393) ، مدیریت رسانه ، چاپ اول، تهران: نشر تیسا.
خرازی آذر، رها(1394) ، درک مفهوم دیپلماسی رسانه ای: رسانه‌ها به عنوان بازیگران نوین دیپلماتیک،
فصلنامه تخصصی علوم سیاسی،
دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.
دعاگویان، داود (1388) ، نقش تلویزیون جهانی در دیپلماسی رسانه ای و سیاست خارجی، مطالعات عملیات روانی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی.
دهقانی، سید جلال الدین (1386) ، هویت و منفعت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران.منافع جمهوری اسلامی ایران (مجموعه مقالات) ، پژوهشکده مطالعات راهبردی.
رزمجو، علی اکبر و افسانه خسروی و علی عنایتی شبکلایی (1395). ، «درآمدی بر دیپلماسی رسانه ای ایران»، تهران :آثار و مفاخر فرهنگی.
سلطانیفر، محمد(1389) ، «دیپلماسی عمومی نوین و روابط عمومی الکترونیک»، انتشارات سیمای شرق: تهران.
سیمبر، رضا و احمد علی مقیمی (1395) ، «دیپلماسی فرهنگی و منافع ملی» ، چاپ اول، تهران: نشر آکادمیک.
عیوضی، محمد رحیم و پارسا ، مونا (1392)، الگوی تحلیلی قدرت نرم وسیاست بین الملل،
دو فصلنامه مطالعات قدرت نرم، سازمان بسیج اساتید.
قامت، جعفر(1394) « منافع ملی و امنیت ملی»، چاپ اول، نشرقومس: تهران.
گنجی دوست، محمد (1387) ، «تحولات دیپلماسی در عصر اطلاعات»، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
لارسن، جیمز اف و دیوید آرگرکن و ایتان گیلبوا و عباس ملکی و کریستاویگاز (1396). ، «دیپلماسی رسانه ای و سیاست خارجی»، ترجمه داود دعاگویان و سروش امیری و محمدمهدی میرزائی، چاپ اول، تهران: موسسه نشر علوم نوین.
متقی، ابراهیم (۱۳۸۶)؛ «سازه‌انگاری، هویت، زبان، و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
محمدی، مصطفی و محبوبی، قربانعلی (1394)، تأثیرات دیپلماسی رسانه ای ج.ا.ایران در بیداری اسلامی با تأکید بر شبکه های برون مرزی، فصلنامه مهندسی فرهنگی، شورای عالی انقلاب فرهنگی.
مستکین، عبدالمهدی (1387) ، کارکرد دیپلماسی رسانه و تأثیر تعاملی آن بر پویاسازی محیط سیاسـت خـارجی، فصلنامة عملیات روانی، معاونت فرهنگی و اجتماعی نیروی مقاومت بسیج.
نوابخش، مهرداد (1387)، «دیپلماسی رسانهای به مثابه ابزار سیاست خارجی»، مجموعه مقالات دیپلماسی رسانه، تهران: معاونت پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی مجمع تشخیص مصلحت نظام.
Brown. M,. Bergmann J, Novotny T, Mackey T. (2018). Applied global health diplomacy: profile of health diplomats accredited to the UNITED STATES and foreign governments. Global Health. 2018; 14:2
Fidler. .DP.(2001). The globalization of public health: The first100 years of inrernational health diplomacy Bulletin of The world health organization 2001; 79: 842-9.
Fukuyama, F. (2020). Totalitarianism as a Mindset Can Be Anywhere. The American Interest .
Khodayari Zarnagh R.(2017). A closer look at the concept of global health.journal of the Iranian Institute for Health Sciences Research (IHSR) 2017; 5: 563-565.
Larson, James.F(1988), Global Television And Foregin Policy, New York.
Robert, jonathan,M. (1988). Decision-Making during international crisis. London;Macmillan press LTD , 1988.
Ruckert A. labonte R, lencucha R, Runnels V, Gagnon M. (2016). global health diplomacy: Acritical review of the literature. Social science and medicine. 2016; 155: 61-72.
Zhang. Li (2010), The Rise of China: media perception and implication for international politics, journal of contem porary china,19.
)